Een drukke week...

Wat gaat de tijd hier ongelofelijk snel! Er zit ondertussen al meer dan een maand van ons ICOS-avontuur op en we kijken ernaar uit om ons ervaringen met jullie te delen. Het was een hele intensieve en boeiende week op school. Er waren drie belangrijke zaken gepland: ‘De grote rekendag’, een personeelsvergadering en een uitstap met de kleuterklassen naar de zoo.

We hoorden in de vorige personeelsvergadering dat er op dinsdag 8 maart een grote rekendag werd georganiseerd. Dit is een initiatief van het Ministerie van Onderwijs. Overal in de verschillende districten van Paramaribo wordt zo een dag georganiseerd. Het was de allereerste keer dat onze school het initiatief nam om daaraan deel te nemen en dit vonden wij zeer tof. De bedoeling van deze dag is de kinderen laten inzien dat rekenen niet alleen saai hoeft te zijn maar dat dit ook leuk en actief kan zijn. We vonden dit dan ook het ideale moment om de school te helpen.

Op maandag haalden we de leerlingen die motorische problemen hebben uit de klas. We knutselden samen met hen vlaggetjes, slingers, affiches, cijfers, enz. voor de grote rekendag. Op die manier werkten we doelgericht aan de fijne motoriek, kniptechniek en pengreep. Nadien hingen we de knutselwerkjes op in de klas. We zagen dat de leerlingen volledig openbloeien, ze waren heel trots op hun werkjes en wij ook.

Toen we op dinsdag op school aankwamen waren we allemaal op een positieve manier verrast. De leerkrachten waren allemaal al bezig met het versieren van hun klaslokaal, ook hadden ze allemaal actieve doe-opdrachten gezocht om samen met de leerlingen te doen. Het thema van de rekendag was: meten en geld. De leuze die erbij hoorde was ‘Meten is weten, meten moet je doen!’. Je merkte dat iedereen zijn best had gedaan om de volledige school in het thema te versieren. De kinderen waarom allemaal razend benieuwd naar wat ze gingen doen. Toen de bel ging verzamelde iedereen op het schoolplein. Daar gaf de schoolleider mevrouw Swaratan een speech, ook de inspecteur was aanwezig en gaf een speech. Hierna werd het Surinaams volkslied gezongen. Het viel meteen op dat de kinderen dit lied uit volle borst konden meezingen. Ze konden het zowel in het hindoestaans als in het Nederlands zingen. Na deze beginactiviteit ging iedereen terug naar zijn klas en deden de kinderen allemaal activiteit rond geld rekenen en meten. Je zag dat de kinderen ervan genoten om op een positieve manier om te gaan met rekenen. Het was ook eens leuk voor ons te zien dat ook de leerkrachten gemotiveerd waren om op een andere manier les te geven .

Om 10 uur ging de bel en hadden de leerlingen even speeltijd. Daarna begon ‘de rommelmarkt’, ook de ouders waren uitgenodigd om naar school te komen en dingen te kopen op de rommelmarkt. Zo een rommelmarkt mag je niet te letterlijk ROMMELmarkt noemen. Wij vonden het eerder een SNOEPmarkt. Vele kinderen hadden snoepen, loempia’s, bami, nasi, pannenkoeken, lolly’s, … meegenomen om te verkopen. Ook hier viel het ons weer op wat voor een belangrijke rol eten in de Surinaamse cultuur inneemt. Doordat de kinderen zelf dingen mochten verkopen waren ze onbewust bezig met geld rekenen en met het maken van sommen. Wij vonden dit een zeer goede manier om de leerlingen te laten rekenen. De opbrengst werd samen met de leerlingen geteld, dit zal gebruikt worden voor educatieve uitstappen mee te doen. Niet enkel voor de kinderen en voor ons was het een hele speciale dag, ook voor het schoolhoofd was het bijzonder. De Surinaamse televisie kwam haar namelijk interviewen omdat de school voor het eerst deelnam aan zo’n actie.

Hieronder vind je de link van het Surinaamse nieuws van 8 maart 2016:

 https://www.youtube.com/watch?v=TV4zyQWTFI0&feature=youtu.be

Op donderdag was er een personeelsvergadering gepland. We hebben ondertussen al twee vergaderingen meegemaakt en zijn ondertussen al gewoon aan het tempo waarop ze hier vergaderen. Het was vandaag en uitgebreide vergadering, die vooral ging rond het maken van een kwalitatieve lesvoorbereiding. De inspecteur was ook uitgenodigd op deze vergadering om uitleg te geven over een goed lesvoorbereidingsmodel, terwijl dit eigenlijk zijn taak niet is. Je merkte aan de schoolleider dat ze hierdoor extra zenuwen had. Met het volledige schoolteam hadden ze alles tot in de puntjes verzorgd. Tijdens een korte pauze kregen we uiteraard weer iets om te eten. We kregen een ‘barra’ dat is iets typisch hindoestaans. Onze mond stond bijna in brand dus voor ons was het een hele opgave om dit op te eten.

Op vrijdag stond er in de kleuterklassen een educatieve uitstap op het programma. Toen we van de kleuterjuffen de vraag kregen of we meegingen naar de dierentuin, stonden we meteen te popelen. We hadden het geluk dat de zoo niet ver van ons huisje is en dat we van de school rechtstreeks mochten gaan. Dat betekende dat we ons eens konden uitslapen, want we moeten eerlijk toegeven dat iedere dag om 5 uur opstaan iets is waar we nooit aan zullen wennen. We vertrokken om half 9 met de taxi richting de zoo. Toen we aankwamen merkten we al meteen dat de ‘zoo’ niet hetzelfde is als in België. De kleuters waren natuurlijk wel laaiend enthousiast over alle dieren die ze daar zagen. Wij vonden het iets minder prettig om te zien hoe de dieren in onverzorgde en veel te kleine kooien zaten. Na een korte wandeling  in de dierentuin, mochten de kleuters nog wat spelen in de speeltuin. In tegenstelling tot de speelplaats van het schooldomein, was er wel een glijbaan en een klimrek voorzien. De leerlingen konden zich volledig uitleven.

+

Op zaterdag gingen we met z’n allen een dagje relaxen aan de colakreek. We vertrokken rond 9 uur ’s morgens met een busje. De leerlingen vertelden ons al eerder dat ze er soms gaan picknicken, dus we keken er erg naar uit. Het was de perfecte plaats om te ontspannen en even te zonnen.

Het was alweer een fantastische week en het was zeer boeiend om ook de kleuters beter te leren kennen. Volgende week is het al onze laatste schoolweek vooraleer de paasvakantie van start gaat. We zullen ons zorgproject voorstellen aan het schoolhoofd, hopelijk is zij even enthousiast al ons, spannend!

Vele groetjes

Delphine en Charlotte 

KEEP CALM and GO TO SURINAME

Dag beste lezers

Hier zijn we al met ons derde blogbericht. We zijn deze week gestart met lesgeven. Het was een ervaring waarbij we allebei veel geleerd van hebben. De eerste grote les die we geleerd hebben begon al bij het voorbereiden van onze lessen. We zijn allebei vrij perfectionistisch en voor ons is het vanzelfsprekend om onze lessen grondig en uitgebreid voor te bereiden. We vinden het ook van groot belang om veel visueel en concreet materiaal te gebruiken. We waren vol enthousiasme begonnen met het voorbereiden van de lessen, al snel merkten we dat alles veel meer tijd in beslag neemt omdat we geen printer, lamineertoestel en dergelijke hebben. We moeten dus alles zelf schrijven en ook het materiaal en de tekeningen zelf tekenen en kleuren. Wij zijn beide geen grote tekentalenten, maar we konden gelukkig wel rekenen op het tekentalent van onze twee huisgenoten. Het voorbereiden van onze lessen duurde lang en we merkten al snel dat we af en toe eens gaan moeten loslaten dat we niet alles gaan doen wat we willen door het gebrek aan didactisch materiaal en tijdsgebrek. 

Delphine stond voor haar eerste lessen in het eerste leerjaar. Al snel werd ze geconfronteerd met het grote aantal zwakke kinderen in het eerste leerjaar. Haar eerste les duurde anderhalf uur in plaats van de geplande 45 min. Het is duidelijk dat de kinderen alles vanbuiten leren en niets inzichtelijk leren. Dit zorgt voor problemen bij het toepassen van de theorie. Het valt ook op dat de kinderen tijdens de lessen vaak te weinig bewegingsmogelijkheden krijgen, Delphine heeft hier rekening mee gehouden en tijdens haar lessen de kinderen veel laten bewegen. Ze heeft zich gehouden aan het motto ‘al doende leert men’. Ze merkte al snel dat de kinderen tijdens de instructies veel rustiger waren en geconcentreerde konden werken. 

Charlotte stond in het vijfde leerjaar. Ze vond dit een grote uitdaging om te starten in de derde graad. De theorie in de derde graad is vaak al iets moeilijker. Ze moest deze week lesgeven rond de breuken. De kinderen hebben het moeilijk met rekenen omdat ze vaak geen goede basiskennis hebben van standaard bewerkingen. Ze vond het wel heel leerrijk om nu zelf eens voor de klas te staan en te communiceren met de klassenjuf.

Naast de uren les die we gegeven hebben, zijn we ook begonnen met het geven van aantal zorguren. We hebben beslist om ons voor zorg te focussen op alle klassen, maar vooral de nadruk te leggen bij de eerste graad. Omdat in de eerste graad voor alles de basis wordt gelegd. We hebben deze week voornamelijk goed geobserveerd en bekeken waar de grote problemen zitten en we hebben ook voornamelijk rond lezen en rekenen gewerkt met de kinderen omdat dit de twee grote pijnpunten zijn in het Surinaams onderwijs.

Deze week staakten alle schoolbussen en leerkrachtenbussen. Dit komt doordat de overheid de buschauffeurs al twee maand geen loon heeft betaald. Dit is een gevolg van de economische crisis. Op dinsdag was het voor ons onmogelijk om op school te geraken omdat ook de staatsbussen staakten. Hierbij beseften we ook meteen hoe afhankelijk de bevolking hier is van de bussen. Als de bussen niet rijden, kunnen de leerkrachten niet naar school gaan en dat vormt wel een probleem als de bussen langdurig staken.

We hebben in het weekend vooral veel voor school gewerkt en onze lessen grondig voorbereid maar uiteraard was er ook wel tijd voor ontspanning. Vrijdagavond gingen we iets drinken met onze medestudenten die in de Koffielaan verblijven en op zaterdagavond werd er een nieuw soort bier voorgesteld. Er is in Suriname maar 1 bierbrouwerij en dat is  ‘Parbo’. Zij stelde ‘Parbo Radler’ voor. Dit kan je vergelijken met Maes Radler. Dit ging door op een grote parking en het was omgetoverd tot een festivalterreintje. Er kwamen diverse artiesten optreden en er waren ook verschillende dj’s aanwezig.  Het was voor iedereen een leuke en gezellige avond. Normaal gingen we op zondagavond kaaimannen gaan spotten maar door omstandigheden is dit jammer niet genoeg kunnen doorgaan en daarom zijn we op maandagavond geweest. Iedereen vond dit een bijzonder spannende ervaring. We vertrokken vanuit Leopoldberg met een grote boot naar een klein vissersstadje. Het was donker toen we aankwamen. We moesten een lange broek aandoen en iets met lange mouwen omdat er heel veel muggen waren.

We moesten overstappen op 4 kleine boten. We zaten per 5 in een heel klein bootje en we vonden dit een heel spannende en unieke ervaring. Met een grote snelheid gingen we door een  dun slootje. We voeren onder een brugje en we moesten ons bootje over een hobbel slepen, dit was spannend omdat alles in het donker moest gebeuren. Daarna begonnen we met het zoeken van kaaimannen iets waar iedereen wel een beetje stil van werd. Het was prachtig om in het donker onder de sterrenhemel in het moeras te varen. Toen we een kaaiman zagen nam onze kapitein een schepnet en in één, twee, drie ving hij hem. Terug aan land mochten we allemaal op de foto’s met de kaaimannen. Het was een unieke ervaring om dit te mogen meemaken. Bij Charlotte kan je de angst van haar gezicht aflezen. Na een heuse fotosessie, deden we de dieren terug in het water en keerden we terug huiswaarts. Op de bus terug naar huis waren we allemaal een beetje stil geworden van de prachtige dingen die we gezien hadden en de prachtige sterrenhemel die boven ons stond.

Op donderdag en vrijdag bezochten we twee schooltjes in het binnenland. Het eerste schooltje dat we bezochten lag ongeveer één uurtje buiten Paramaribo. Het was een heel mooi schooltje met veel middelen. Raggie vertelde ons dat dit kwam omdat de schoolleider een goede functie heeft in de politiek hier. Dit zorgt ervoor dat hij vaak bevoorrecht wordt op materialen. Daarna reden we door naar een meer waar we op een wankelbootje moesten kruipen. We voeren ongeveer 30 minuten en kwamen aan een prachtig meer toe met verschillende stroomversnellingen. We waren aangekomen in JawJaw. Dat was meteen ook onze slaapplaats. We hebben daar ons gerief afgezet we deden onze zwemkledij aan en gingen terug in het bootje. We voeren wat verder en kwamen stroomversnellingen tegen. Bij één van de stroomversnelling kregen we de kans om te zwemmen en te zonnen. Een paar uur later keerden we terug naar onze slaapplaats. Daar stond een typisch Surinaams gerecht te wachten op ons. We aten kip, met rijst en kousenband. Daarna volgde een nacht vol dierengeluiden en ook verschillende huisdieren. We waren blij dat we veilig onder ons muskietennet konden slapen. ’s Ochtends bezochten we een ander schooltje en daarna keerden we terug huiswaarts. 

Vele lieve en zonnige groetjes
Delphine en Charlotte