WE LOVE SURINAME

Liefste volgers

Hier zijn we al met ons tweede blogbericht. De tijd vliegt hier voorbij, we zijn hier ondertussen al twee weken, maar voor ons lijkt het pas twee dagen. We hebben er onze eerste volledige stageweek opzitten en startten deze unieke ervaring met observeren in de eerste en tweede graad. Het was een week vol ontdekkingen, positieve en negatieve indrukken en ervaringen. Eerst en vooral willen we graag eens vertellen over de eetgewoontes van de kinderen in Suriname, want keer op keer staan we er van versteld. Voor groep 3 en 4, bij ons het eerste en tweede leerjaar, loopt de school van 8 uur tot 12.30 uur en voor groep 5 tot 8 van 8 uur tot 13 uur. Binnen deze tijd zijn er twee pauzes voorzien.  De kinderen in Suriname eten ongezond en heel vettig. Er is op school een kraampje waar de kinderen tijdens de pauzes bami, loempia’s, popcorn, waterijsjes, enz. kunnen kopen. Er is ook een kraampje waar de kinderen limonade kunnen verkrijgen. Toen wij dit de eerste keer zagen waren wij gechoqueerd. De kinderen hebben in hun boterhamdoos frieten, kippennuggets, bami, hamburgers, enz. mee. Ze worden dus helemaal niet gestimuleerd om water te drinken en groenten en fruit te eten. Wat opvalt is dat de kinderen door de suikers na de speeltijden veel drukker zijn, ook de leerkrachten haalden dit aan, maar spijtig genoeg komt er geen initiatief om gezonde tussendoortjes te introduceren.

De verplaatsingen naar school en terug zijn ook steeds weer een avontuur. Op dinsdagochtend wou ons busjes niet starten. Het probleem konden ze op Surinaamse wijze snel oplossen. Ze vonden er niets beter op dan drie mannen het busje te laten duwen en dan op die manier het busje te starten. Wij vonden het allemaal hilarisch.

Het brugje zorgt voor dagelijkse angst voor het verliezen van onze gsm's en slippers

Op donderdag was er een korte bespreking gepland. De bespreking ging over ‘De gote rekendag’ die op de school zal doorgaan op 8 maart. We kregen samen met onze huisgenootjes de kans om deze bespreking bij te wonen. Het verliep helemaal anders zoals wij het gewoon zijn in België. Er was geen structuur en de leiders van de bespreking wisten soms niet goed wat ze moesten zeggen. Voor ons was het een beetje ongemakkelijk en wij wisten soms niet goed hoe we ons moesten gedragen. We kunnen ons niet inbeelden dat vergaderingen er zo aan toe zouden gaan in België.

In het begin van de week hadden we het moeilijk om de lessen objectief te bekijken. Het is niet vanzelfsprekend om je Westerse bril af te zetten en te kijken naar de positieve aspecten en niet enkel naar de verschillen met ons onderwijssysteem. Naarmate de week vorderde leerden we stil te staan bij verschillende sterktes van de lessen, zoals het creëren van een grote zelfstandigheid bij de leerlingen. De leerlingen moeten vaak individueel te werk gaan, zonder dat ze vooraf een deftige uitleg gekregen hebben. Toch vinden we soms dat de zwakke leerlingen aan hun lot worden overgelaten en dat er nog naar een manier moet gezocht worden om de gaten tussen de lessen op te vullen.

Hetgeen ons meteen opviel toen wij op de school kwamen was het feit dat er gesorteerd moet worden, dit vinden wij zeer positief. Op de meeste plaatsen in Suriname wordt daar totaal geen aandacht aan geschonken. Sommige straten en graskanten liggen vol zwerfvuil en ook wij moeten al onze afval in één vuilniszak gooien. Voor ons is dit heel vreemd en we staan er ook telkens bij stil als we onze lege pot choco en plastiek flessen gewoon in onze vuilniszak moeten gooien bij al het andere afval.

Naast al ons schoolwerk, maakten we dit weekend tijd voor een beetje ontspanning. We hadden weer enkele leuke uitstapjes gepland waar we heel erg naar uitkeken.  Op zaterdag gingen we dolfijnen spotten.   We vertrokken vol enthousiasme op onze boottocht. Na ongeveer twintig minuten varen kwamen we al de eerste dolfijnen tegen. We waren allemaal razend enthousiast en onder de indruk van de schoonheid van dolfijnen die in het wild leven. De wind waaide door onze haren en van het uitzicht werden we af en toe stil, prachtig gewoon. Daarna voeren we verder naar Simonsbaai. Dit is een heel klein eilandje waar slechts enkele mensen wonen. Meestal komen ze er maar enkele maanden per jaar. Het zijn mensen die leven van de visvangst. Er stonden allemaal hele kleine hutjes en er lag veel zwerfafval. Het was jammer dat zo een prachtig eilandje vervuild was. Bij Simonsbaai kregen we ook de kans om te zwemmen. Het was ons eerste Surinaams plonsje en we hebben ervan genoten! Het deed deugd om wat verkoeling te vinden, tijdens deze tropische dag. Na Simonsbaai voeren we richting Nieuw Amsterdam, onderweg kwamen we een hele zeldzame en een beschermde vogelsoort tegen ‘de rode Ibis’. Het was een prachtige vogel die je van ver kon herkennen door zijn felle rode kleur.

Daarna kwamen we weer verschillende dolfijnen tegen die ons animeerden met een echte dolfijnenshow. We zagen verschillende dolfijnen rond onze boot springen en kunstjes doen. We waren allemaal erg onder de indruk van de schoonheid van deze dieren. Onze kapitein vertelde dat we heel veel geluk hadden omdat ze normaal nooit zo veel springen uit het water. Daarna maakten we een korte tussenstop in Nieuw-Amsterdam en genoten we van de zon en een prachtig uitzicht op een terrasje. 

Het was een uitstap die we lang zullen onthouden, en vooral onze huisgenote Sophie die als kreeft teruggekomen was. Onze huisgenote Axelle legde weer prachtige beelden vast, waar wij allemaal nog lang van zullen genieten.

We kijken opnieuw enorm uit naar de avonturen die we de komende weken zullen meemaken.

Liefs

Charlotte en Delphine 

Onze eerste kennismaking

Dag iedereen

Maandag 8 februari vertrokken we vanuit Schiphol vol enthousiasme en spanning richting de nationale luchthaven in Suriname. Toen we uit het vliegtuig stapten werden we meteen overvallen door het tropische klimaat. We werden stante pede geconfronteerd met de Surinaamse mentaliteit. We moesten zeker anderhalf uur aanschuiven vooraleer we de douane konden passeren. Daar stond Raggie, onze begeleider, ons op te wachten. We werden met een busje opgehaald en reden richting Paramaribo, de hoofdstad van Suriname, waar ons huisje gelegen ligt. We wonen nu officieel voor drie maand in de Brasiliastraat. Na deze vermoeiende dag, hingen we onze muskietennetten op en kropen we on de wol of beter gezegd in onze dunne slaapzakjes.

De volgende dag trokken we met alle 17 Belgische studenten richting de stad om onze administratieve zaken in orde te brengen. Opnieuw moesten we enorm wennen aan het trage werkritme van de Surinaamse bevolking. In de banken en cambio’s moesten we uren wachten, vooraleer we geld konden afhalen, maar uiteindelijk is het ons toch gelukt. Met een knorrende buik, passeerden we langs een afhaalchinees om onze eerste echte Surinaamse maaltijd te verorberen. Eens thuisgekomen haalden we onze handen uit de mouwen en begonnen we te poetsen. Na drie uur lag alles zoals wij het wilden en we gingen met een goed gevoel gaan slapen.

Woensdag gingen we voor de eerste keer kennis gaan maken met onze stageschool. We namen samen met Axelle en Sophie, onze medestudenten en huisgenoten, een taxi richting Houttuin waar ons schooltje gelegen is. Dit is een dorp in het district Wanica, 45 minuten rijden van ons huisje. Toen we daar aankwamen werden we heel hartelijk ontvangen door het schoolhoofd, we kregen meteen een knuffel. Dit was voor ons even onwennig, omdat dit in België niet de gewoonte is. Ze gaf ons kort wat informatie over de bevolking en omgeving van Houttuin en daarna kregen we een rondleiding doorheen de school. Het is een kleine school die ongeveer 260 leerlingen telt.  Er zijn twee klassen in de kweekschool, bij ons de kleuterschool en 6 klassen in de leerschool, bij ons de lagere school. De meeste leerkrachten kwamen zichzelf spontaan voorstellen en gingen meteen in gesprek met ons. De leerlingen keken vooral heel verbaasd, want het was de allereerste keer dat er Belgische stagiaires op bezoek kwamen. Ze giechelden en zwaaiden ons voortdurend na. Wij waren een beetje onder de indruk dat de kinderen zo verlegen waren en keken heel erg uit naar de volgende stagedag.

Donderdag en vrijdag was het vroeg dag, we vertrokken om 5.45 uur richting de bushalte. We namen daar een bus die ons richting het centrum van Paramaribo bracht. We hadden om 7 uur afgesproken met juf Marijke die ons hielp met het in orde brengen van onze buskaartjes voor de leerkrachtenbus. Hiervoor moesten we met haar naar een departement van het ministerie van onderwijs. Daar schrokken we hoe bouwvallig het gebouw erbij stond en daarnaast riepen en wuifden tientallen mannen ons na. Blijkbaar is dit typisch voor de Surinaamse mannen. Toen alles in orde was stapten we op een bus die ons naar de school zou brengen. We moesten een uur wachten tot de bus volledig vol zat, vooraleer hij vertrok. Dit vonden we heel raar en een klein beetje vervelend. Omstreeks half 10 kwamen we donderdag toe op school en begon onze eerste observatiedag. Charlotte nam het eerste leerjaar voor haar rekening en Delphine het tweede leerjaar. Het viel ons meteen op dat de leerlingen heel enthousiast meewerkten in de klas. Als de leerkracht een vraag stelde, riepen ze met de hele klas het antwoord. Doorheen deze twee stagedagen concludeerden we dat het  wiskundeonderwijs een zwakke schakel is binnen dit onderwijs. De leerlingen telden niet enkel op hun vingers, maar ook op hun tenen. Ze moesten ook heel vaak wachten op elkaar vooraleer iedereen klaar was met zijn oefening, wat voor 6 en 7 jarigen een hele grote opgave is. De kindjes kwamen snel los naar ons toe en stelden veel vragen. Telkens als we een klas passeerden, zwaaiden alle leerlingen ons na. Op de speelplaats kwamen ze vragen of ze eens aan ons mochten voelen, want wij zagen er een beetje ‘anders’ uit.

We zijn heel erg benieuwd om volgende week verder te observeren en ook de andere klassen en leerkrachten eens aan het werk te zien.

Vrijdagavond gingen we eens op bezoek bij de studenten in de Koffielaan. Het was leuk om onze ervaringen te delen met elkaar, het was een ontspannend avond waarbij we allemaal veel gelachen hebben.

Op zaterdag hadden we gepland om allemaal samen naar het ‘Butterfly park’ te gaan. We hebben daar het volledige proces gezien van de ontwikkeling van een vlinder. We hebben veel verschillende soorten vlinders gezien. We hebben ook grote en kleine landschildpadden gezien en daarnaast hebben we ook verschillende soorten slangen gezien. Daarna zijn we allemaal samen gaan eten en hebben we nog iets gedronken in ’t Vat. Een restaurantje waar veel Belgen komen. We vonden het echt tof om iets meer van de omgeving te zien en om al eens te proeven van de fauna en flora in Suriname.  

Op zondag stonden we op om 6.30 uur. Iets wat wij niet gewoon zijn op zondag. We gingen samen met Raggie papegaaien spotten in de omgeving. We vertrokken vol enthousiasme maar met kleine oogjes. Na wat rondrijden en rondwandelen werd het ons duidelijk dat de papegaaien vandaag niet tevoorschijn zouden komen. Wat wij allemaal een grote tegenvaller vonden. Daarna zijn we een stadswandeling gaan maken met onze persoonlijke gids Raggie. We waren allemaal onder de indruk van de palmentuin. Het was voor ons allemaal tot rust komen in een drukke stad. We konden genieten van het gefluit van de vogels de prachtige planten en bomen die er stonden. Wanneer we thuis kwamen hebben gezellig gekookt en daarna hebben we wat schoolwerk gedaan. Want dat moet natuurlijk ook gebeuren. Wij kijken al heel erg uit naar de komende weken!

Veel liefs

Charlotte en Delphine

Ps.: Door ons gebrek aan kennis van fotografie kunnen we rekenen op het vakmanschap van onze lieve huisgenote Axelle.