Delphine & Charlotte in Suriname: WE LOVE SURINAME

Liefste volgers

Hier zijn we al met ons tweede blogbericht. De tijd vliegt hier voorbij, we zijn hier ondertussen al twee weken, maar voor ons lijkt het pas twee dagen. We hebben er onze eerste volledige stageweek opzitten en startten deze unieke ervaring met observeren in de eerste en tweede graad. Het was een week vol ontdekkingen, positieve en negatieve indrukken en ervaringen. Eerst en vooral willen we graag eens vertellen over de eetgewoontes van de kinderen in Suriname, want keer op keer staan we er van versteld. Voor groep 3 en 4, bij ons het eerste en tweede leerjaar, loopt de school van 8 uur tot 12.30 uur en voor groep 5 tot 8 van 8 uur tot 13 uur. Binnen deze tijd zijn er twee pauzes voorzien. De kinderen in Suriname eten ongezond en heel vettig. Er is op school een kraampje waar de kinderen tijdens de pauzes bami, loempia’s, popcorn, waterijsjes, enz. kunnen kopen. Er is ook een kraampje waar de kinderen limonade kunnen verkrijgen. Toen wij dit de eerste keer zagen waren wij gechoqueerd. De kinderen hebben in hun boterhamdoos frieten, kippennuggets, bami, hamburgers, enz. mee. Ze worden dus helemaal niet gestimuleerd om water te drinken en groenten en fruit te eten. Wat opvalt is dat de kinderen door de suikers na de speeltijden veel drukker zijn, ook de leerkrachten haalden dit aan, maar spijtig genoeg komt er geen initiatief om gezonde tussendoortjes te introduceren.

De verplaatsingen naar school en terug zijn ook steeds weer een avontuur. Op dinsdagochtend wou ons busjes niet starten. Het probleem konden ze op Surinaamse wijze snel oplossen. Ze vonden er niets beter op dan drie mannen het busje te laten duwen en dan op die manier het busje te starten. Wij vonden het allemaal hilarisch.

Het brugje zorgt voor dagelijkse angst voor het verliezen van onze gsm's en slippers

Op donderdag was er een korte bespreking gepland. De bespreking ging over ‘De gote rekendag’ die op de school zal doorgaan op 8 maart. We kregen samen met onze huisgenootjes de kans om deze bespreking bij te wonen. Het verliep helemaal anders zoals wij het gewoon zijn in België. Er was geen structuur en de leiders van de bespreking wisten soms niet goed wat ze moesten zeggen. Voor ons was het een beetje ongemakkelijk en wij wisten soms niet goed hoe we ons moesten gedragen. We kunnen ons niet inbeelden dat vergaderingen er zo aan toe zouden gaan in België.

In het begin van de week hadden we het moeilijk om de lessen objectief te bekijken. Het is niet vanzelfsprekend om je Westerse bril af te zetten en te kijken naar de positieve aspecten en niet enkel naar de verschillen met ons onderwijssysteem. Naarmate de week vorderde leerden we stil te staan bij verschillende sterktes van de lessen, zoals het creëren van een grote zelfstandigheid bij de leerlingen. De leerlingen moeten vaak individueel te werk gaan, zonder dat ze vooraf een deftige uitleg gekregen hebben. Toch vinden we soms dat de zwakke leerlingen aan hun lot worden overgelaten en dat er nog naar een manier moet gezocht worden om de gaten tussen de lessen op te vullen.

Hetgeen ons meteen opviel toen wij op de school kwamen was het feit dat er gesorteerd moet worden, dit vinden wij zeer positief. Op de meeste plaatsen in Suriname wordt daar totaal geen aandacht aan geschonken. Sommige straten en graskanten liggen vol zwerfvuil en ook wij moeten al onze afval in één vuilniszak gooien. Voor ons is dit heel vreemd en we staan er ook telkens bij stil als we onze lege pot choco en plastiek flessen gewoon in onze vuilniszak moeten gooien bij al het andere afval.

Naast al ons schoolwerk, maakten we dit weekend tijd voor een beetje ontspanning. We hadden weer enkele leuke uitstapjes gepland waar we heel erg naar uitkeken. Op zaterdag gingen we dolfijnen spotten. We vertrokken vol enthousiasme op onze boottocht. Na ongeveer twintig minuten varen kwamen we al de eerste dolfijnen tegen. We waren allemaal razend enthousiast en onder de indruk van de schoonheid van dolfijnen die in het wild leven. De wind waaide door onze haren en van het uitzicht werden we af en toe stil, prachtig gewoon. Daarna voeren we verder naar Simonsbaai. Dit is een heel klein eilandje waar slechts enkele mensen wonen. Meestal komen ze er maar enkele maanden per jaar. Het zijn mensen die leven van de visvangst. Er stonden allemaal hele kleine hutjes en er lag veel zwerfafval. Het was jammer dat zo een prachtig eilandje vervuild was. Bij Simonsbaai kregen we ook de kans om te zwemmen. Het was ons eerste Surinaams plonsje en we hebben ervan genoten! Het deed deugd om wat verkoeling te vinden, tijdens deze tropische dag. Na Simonsbaai voeren we richting Nieuw Amsterdam, onderweg kwamen we een hele zeldzame en een beschermde vogelsoort tegen ‘de rode Ibis’. Het was een prachtige vogel die je van ver kon herkennen door zijn felle rode kleur.

Daarna kwamen we weer verschillende dolfijnen tegen die ons animeerden met een echte dolfijnenshow. We zagen verschillende dolfijnen rond onze boot springen en kunstjes doen. We waren allemaal erg onder de indruk van de schoonheid van deze dieren. Onze kapitein vertelde dat we heel veel geluk hadden omdat ze normaal nooit zo veel springen uit het water. Daarna maakten we een korte tussenstop in Nieuw-Amsterdam en genoten we van de zon en een prachtig uitzicht op een terrasje.

Het was een uitstap die we lang zullen onthouden, en vooral onze huisgenote Sophie die als kreeft teruggekomen was. Onze huisgenote Axelle legde weer prachtige beelden vast, waar wij allemaal nog lang van zullen genieten.